من و برادرم چندین ماهه که داریم واسه یه موضوعی این در اون در میزنیم و پول جمع میکنیم و تحقیق و اینا دیروز در آخرین مرحله تحقیقاتمون متوجه شدیم که موضوع مذکور شدنی نیست حداقل امسال شدنی نیست . خلاصه که خورد تو ذوقمون ولی از یه نظر من خوشحالم چون دیگه تکلیف معلومه که آقا نمیشه اون موضوع بچسب به کنکورت . دیگه از دیروز تصمیم گرفتیم مصمم تر بخونیم .برای من و برادرم که هر دومون کنکوری هستیم التماس دعای خیرتون رو دارم .
به پیشنهاد هوپ فول جان تصمیم گرفته بودم حداقل یه شماره از مجله زنان امروز رو تهیه بکنم و بخونم اما از هر دکه روزنامه فروشی که سوال می کردم با تعجب عمیق و خاصی توی چهره شون منو نگاه می کردن انگار که مثلا من اسم نژاد خاصی از دایناسور رو میگفتم !! تا اینکه دیروز جلوی ورودی مترو یه دکه دیدم و با نا امیدی به خودم گفتم حالا بذار از اینم بپرسم یهو دیدی داشت وقتی پرسیدم و گفت بله داریم زانو زدم که مجله رو از پایین ترین ردیف مجله های چیده شده بردارم دیدم به قطر 3-2 میلی متر روی اون دسته از مجله ها خاک نشسته بود! مجله های ردیف پایین مجله های تخصصی و به درد بخور بودن فقط و از خاکی که روشون نشسته بود کاملا میشد متوجه شد که مشتری های چندانی ندارن. راستش من اصلا خودم رو انسان 100 درصد کامل و آگاهی نمیدونم ،به هیچ وجه. اما حداقل سعیم رو میکنم که آگاهی و دانشم رو در حد توانم ارتقا بدم و برام دردناکه وقتی میبینم نشریاتی که راجع به زندگی خصوصی هنرمندان بحث میکنن یا نشریات فوتبالی اینقدر با استقبال مواجه میشن و نشریات علمی و فرهنگی و اونهایی که دردهای اجتماع رو بیان میکنن اینقدر مهجور و غریب واقع میشن ؛ حتی توی قفسه ی دکه های مطبوعاتی ! به طور اختصاصی توی حوزه مسایل مربوط به خانمها من معتقدم مطالعه و آگاهی پیدا کردن خود خانمها نسبت به حقوق خودشون شاید بتونه از هر ابزاری موثرتر باشه برای احیای یه سری حقوق ناحق شده.
نشستم دارم گیاهی میخونم بلکه تموم بشه . مثلا قرار بود تا ١٠ فروردین تموم کنما اما رفت و آمدهای وقت و بی وقت عید مگه میذارن ما شا الله :( باز خوش به حال آقا داداش که صبح تا شب اردوئه حداقل . آهان راستی یه نکته ای که خیلی برام جالب بود اینکه امسال گوش شیطون کر دیگه کسی نپرسید چیکار میکنی ارشد چرا نخوندی و اینا و این یعنی من تونستم تا حدی به دیگران بفهمونم که زندگانی بنده به خودم ربط داره . خدایا یه کاری کن از این امتحان سربلند بیرون بیام و دل یه جماعتی رو شاد کنم .
برادرکم دیروز آزمون داشت طفلک از ٢ فروردین قبل طلوع خورشید میره بیرون و دم دمای غروب برمیگرده خونه. خیلی هم زحمت میکشه ولی خب اون چیزی نشد که میخواست من و پدر و مادر در سفر و حضر های عید دیدنی بودیم که زنگ زد صداش بغض داشت اما غرورش اجازه نمیداد بغضش رو بشکنه گفت من دارم میرم یه کم قدم بزنم . شروع کردم با تکست باهاش حرف زدن میگفت هیچکس برام مهم نیست فقط نمیخوام شرمنده خودم بشم . و از دیروز تا حالا به این فکر میکنم که کشورهایی که کنکور ندارن و جوون هاشون از استرس کنکور ریزش مو پیدا نمیکنن یا تو ٢٠ سالگی نصف موهاشون از فشار و استرس سفید نمیشه دانشگاه ندارن آیا ؟ دانشجوهای توی دانشگاهشون رو از مریخ وارد میکنن ؟و میدونم خیلی سوال بیهوده ایه ولی تا کی این دور باطل میخواد ادامه پیدا کنه و بیشتریا بشن سنگ زیرین آسیاب و خرد بشن و به خاطر هزار و یک دلیل ریز و درشت از رسیدن به خواسته شون محروم بمونن تا آخر عمر
من اصلا درحدی نیستم که بخوام بگم جایگزین کنکور چی هست و چی نیست ولی قطعا راههای بهتری هم هست راههایی بهتر از اینکه هوارتا درس رو تو ٤ ساعت امتحان بدی و همون بشه کل برایند ١٢ سالی که مدرسه رفتی و زندگی شغلی و موقعیت اجتماعی و همه چیز تو رو رقم بزنه
