زودبازده و کوتاه مدت یا پربازده و بلند مدت؟!

فکر کنم غریزه همه موجودات زنده اینه که میخوان در کوتاه مدت بیشترین بازده رو داشته باشیم قاعدتا آدمیزاد هم از این قاعده مستثنا نیست و میخواد در کمترین فرصت بیشترین نتیجه رو بگیره ولی همیشه هم چرخ فلک به کام ما نیست و یه وقتا باید ۱۲ سال درس خوند تا دیپلم گرفت دیپلم مدرک نسبتا مهمیه ولی اگه یه کلاس پنجمی بگه بسه دیگه خسته شدم چقدر درس بخونم قاعدتا نمیتونه دیپلمش رو بگیره یا حتی یه کلاس یازدهمی اگر تو مرحله آخر جا بزنه طبیعتا دیپلم بی دیپلم. خلاصه که بعضی چیزها نیاز به سرمایه گذاری‌های بلند مدت داره و به قول معروف گر صبر کنی زغوره حلوا سازی ولی خب همین صبر کردنه و فرازونشیب‌های مسیر گاهی امون آدمو می‌بره. در کنار این یه مقوله ای هست که من خیلی وقتا تو تشخیصش دچار مشکل میشم این که میگن باید از لذت های زودگذر صرف نظر کنی تا به لذت های بلندمدت تر برسی اینم از نظر من کاملا متضاد غریزه است که راحتی و رفاه رو تو هر لحظه ترجیح میده. و خیلی وقتا نمیتونم تصمیم بگیرم که این اون لذتیه که باید ازش صرف نظر کنم؟ اصلا قراره به چی برسم تهش ؟ آیا اون مقصد نهایی ارزشش رو داره ؟ خلاصه تشویش های ذهن پریشان منو به بزرگواری خودتون ببخشید