خوش آن دل کاندر آن نور امید است

این که  میگن آدمی به امید زنده است رو من بارها با گوشت و پوست و استخونم لمس کردم . لحظاتی رو تو زندگیم تجربه کردم که اگر امید به آینده هرچقدرم کم رنگ نداشتم قطعا کم می آوردم و جا می زدم . الان دارم روزهایی رو سپری می کنم که خیلی به کنکور نزدیکن و من احساس می کنم مهم ترین کاری که ازم براومده این بوده که چراغ امیدم رو فروزان و دلم رو گرم نگه دارم به کسی که لحظه به لحظه و قدم به قدم این راه نه چندان کم فراز و نشیب باهام بوده، وقت های دل شکستگی یه نشونه بهم نشون داده و گفته :" آهای هنوز زوده واسه جا زدن " و من ادامه دادم و ادامه دادم و الان در این مختصات از زندگیم ایستادم؛ در آستانه کنکور 97 و امیدوار به آینده .از خود خود خودش می خوام که تو این چند قدم باقی مونده هم مایه آرامش و اطمینان قلبم باشه و تنهام نذاره.

آرزو می کنم مشعل امید توی قبلتون همیشه شعله ور باشه .