از شوک بزرگ و وحشتناکی که مهرماه بهم وارد شد طول سیکل هام به ۵۰ روز رسید و خُرد خُرد کم شد تا رسید به ۳۲ روز. استاد فیزیولوژی مون می‌گفت عوامل روانی بیشتر از هرچیز دیگه ای روی سیکل منس تاثیر داره چون GnRH رو رو مهار می‌کنه انگار راست می‌گفت چون اون شوک بزرگ باعث شد ۴ ماه طول بکشه تا سیکلم به حالت عادی برگرده. خلاصه که بیشتر مواظب خودتون باشین عزیزهای دلم 😊
+ بعد از مدتها کلنجار رفتن با خودم یه تصمیم کبری گرفتم که خودم هم باورم نمیشه. برام خیلی خیلی دعا کنین🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
امروز اولین جلسه ایمونولوژی بود. استادش رو دوست داشتم. گفتن من دکتر ن هستم استاد تمام بخش ایمونولوژی و میکروبیولوژی. گفتن که کلاسمون اینطوریه که من ۵۰ دقیقه درس میدم ده دقیقه استراحت میکنیم و بعدش ۱ ساعت به قول خودشون توتریال! گفتن یه مبحثی رو از قبل معلوم میکنم که بخونین و بعد راجع بهش بحث میکنیم. شروع کردن از بن حیات گفتن تا رسیدیم به این که بیماری حاصل اینتراکشن هاست و پاتوژن‌هاست. یهو گفتن یه خاطره ای براتون تعریف کنم گفتن تو یه روستایی رفته بودن همه بچه‌ها و پدر و مادراشون جلوی ماشین میومدن و راننده هرچی بوق می‌زده نمی‌رفتن کنار که راننده برمیگرده به استادمون میگه آقای دکتر اینا فقط بلدن تولید به مثل کنن😐😶 دکتر میگفتن من بهشون گفتم نه جانم اون مقابله به مثله!!
تعطیلات بین دو ترم از معدود روزهاییه که میتونی بدون کوچکترین عذاب وجدانی هرکاردلت میخواد بکنی. من اما اونقدر آپشن های متعدد داشتم که نمی‌دونستم کدومو انتخاب کنم. بهترین آپشنش شب تا صبح بیدار موندن و دکتر هاوس دیدن و از اونور تا ۱۱ خوابیدن بود. اما شب ها سر این که زبان بخونم یا کتاب یا جدول حل کنم با خودم به توافق نمیرسیدم و نتیجتا یه اپیزود دیگه دکتر هاوس می‌دیدم تا خوابم ببره!
+ دو هفته ای میشه که دارم یه کم خودمو تحویل میگیرم؛ کالری های دریافتیم رو مانیتور میکنم و روزی یک ساعت تا یک ساعت و نیم ورزش میکنم. هنوز به صورت عملی و پرکتیکال متوجه نشدم وقتی میگن ورزش توی بدن اندورفین آزاد می‌کنه یعنی چی ولی به صورت همورک وار فعلا دارم انجامش میدم تا ببینیم چی میشه 😅
++ پریروز حق التدریس یکی از کلاس هام رو گرفتم و به طرفة العینی تا نگاهش کردم تموم شد البته این که مقدارش بعد از دو ماه از یک میلیون کلی کمتر بود هم بی تاثیر نبود 🤦🏻♀️
این ترم خیلی ترم پرماجرایی بود. اولش با بیماری مادرم و هول و تکون فراوانی که بهمون داد و آخرش هم مریضی خودم که دوهفته خونه نشینم کرد و از کار و زندگی انداختم. دو هفته آخر دانشگاه نرفتن باعث شد از خیلی از کلاسا جا بمونم و در نتیجه نمره های این ترمم اصلااا چنگی به دل نمیزنه ناراحتم ولی دارم سعی میکنم ریکاور بشم واسه شروع ترم جدید. درس هامون قشنگه ولی من دیگه اون آدم پارسال نیستم که با ذوق و شوق پر می‌کشیدم سمت دانشگاه. نمی‌دونم چه بلایی سر روحیه شیطون و با نشاطم اومده و دخترک درونم داره یواش یواش پژمرده میشه و میمیره.
راستش امتحاناتم دو سه روزی هست تموم شده ولی اونقدر خوابم میومد که نرسیدم بیام بنویسم و این نوید رو بدم که ایها الناس من فعلا واسه چند روزی خلاص شدم. شروع ترم بعد هفته دیگه است ولی از اونجایی که فردا انتخاب واحده و من یه هفته است بااضطراب در حال بالا پایین کردن واحدام ام استراحت برام معنی نداره هنوز هم بی انگیزه و افسرده ام ولی نمی‌دونم از کجا آب میخوره
