نو دانشجو یا پیش کسوت؟! مسئله این است...

این بنر آیین وروری نودانشجویان دانشگاه ماست. اولش کلی ذوق داشتم براش ولی پدرو مادرم اون چنان زدم تو ذوقم که الان صرفا چون الزامیه فردا میخوام برم. وقتی با ذوق و شوق بهشون گفتم یه همچین مراسمی هست شروع کردن گفتن تو که پیش کسوتی دیگه و این مراسم رو رفتن نداره و فلان و بهمان و چشمه ذوقم رو کلا خشک کردن. از طرفی رفتن امیر هم شده مزید برعلت واسه اینکه هی بشینم و غصه بخورم. اما من به نظرم فردا شروع یه فصل تازه است تو کتاب زندگیم. شروع راهی که شاید چند سال پیش باید آغازش می کردم و می پیمودمش اما تا به خودم جنبیدم شد 26 سالم و به قول مادرم اینا پیش کسوت. هنوز هم با تردید دارم وارد این راه میشم ولی دلم روشنه و به فرداها امیدوارم. دلم میخواد اتفاقی که دو سال قبل توی خواب دیدم بیفته و براش با همه وجودم تلاش می کنم.