درک نمیکنم ....

ح.  هنوز یک سال و نیم نیست ازدواج کردن . از همون روز اول کشت و کربلا داشتن . از همون روز اول باج دادن های ح بوده  و سو استفاده های همسر گرامی   تا به امروز . امشب مراسم پا گشا شون بود . شدت و عمق  دعوا به قدری زیاد بود که تماس گرفتن که ما اگه بشه نیایم که خیلی مسخره می شد در واقع چون اساسا مراسم به خاطر این زوج خوش بخت! برگزار شده بود. اومدن ولی چه اومدنی نگم بهتره :( 

ز. ٥ سال زندگی کرد و یک روز ( که خودش میگه از قبل برنامه اش رو چیده بوده ) بار و بنه اش رو جمع کرد و اومد خونه پدری و اعلام کرد که کارد به استخوانش رسیده و دیگه بر نمیگرده خونه همسرش و ٧ سال بعد با کلی وکیل و دوندگی و بخشیدن خیلی چیزها از قبیل مهریه و طلا و .... موفق شد طلاق بگیره . 

-م. رو همه از روز اول میدونستن ازدواجش از بیخ غلطه اما خب ادامه دادن الان دو تا بچه طفل معصوم دارن که هفته ای اِن ساعت میبرنشون مشاوره تا بلکه روح و روان داغون این بچه ها اندکی تسکین پیدا کنه و ترمیم بشه. 

-س.  چندین ماهه که بلاتکلیفه . از خاور و باختر و شمال و جنوب و اقصی نقاط ایران و غیر ایران دارن تلاش میکنن این چینی هزار تکه شده رو به هم بند بزنن اما واقعا نمیشه دو تا تکه پازل که چفت هم نیستن رو به زور چفت هم کرد . 

اینایی که گفتم قصه نبود چند تا حقیقت به شدت تلخ بود که دلیلش رو نمیفهمم . نمیفهمم چرا باید آدم زندگی خودش رو جهنم کنه . نمیفهمم چرا بعضیا وقتس هنوز بلوغ فکری لازم رو ندارن یه بخت برگشته دیگرو شریک عقده ها و بدبختی های خودشون میکنن . نمیفهمم وقتی میشه گره ها رو با دست باز کرد چرا با دندون میریم سراغشون و هم به خودمون صدمه میزنیم هم به دیگری . نمیفهمم چرا جوون ها ( چه دختر چه پسر) باید اینقدر احساس تنهایی کنن که برای داشتن همدم و هم صحبت به یه ازدواج غلط رو بیارن . 

واقعا درک نمیکنم و فقط این موضوعات مثل خوره میفته به جون ذهنم :'(((