تحمل چو زهرت نماید نخست/ ولی شهد گردد چو در طبع رست

امروز متوجه یه حقیقت تلخی شدم که فهمیدم باید به صورت اورژانسی شروع کنم در خودم اصلاح کنم ؛ فهمیدم که اینقدر گوشه نشین و خونه نشین شدم این مدت که آستانه صبر و تحملم نسبت به محرک های مختلف به شدت اومده پایین مثلا نسبت به گرما اونقدر حساس شدم که حتی روی اعصاب و رفتارم تاثیر گذاشته بود و کلا یه کلام به دو کلام میخواد دعوام بشه با همه  یا مثلا نسبت به تمیزی و غیر تمیزی اینقدر وسواس پیدا کردم و اونقدر بهش فکر می کنم و آنالیزش می کنم که مغزم داغ میشه اصلا یا مثلا اگر خونه کسی میخوام میوه بخورم همش بهش فکر می کنم که یعنی خوب شسته شده این میوه یا نه ؟ و این یعنی اگر یه شهر دیگه قبول بشم دخلم اومده با این همه وسواس و فکر و خیال و تحریک پذیری بالا . در قدم اول باید صبر و تحملم رو بالا ببرم و تحریک پذیریم رو پایین بیارم و افکار وسواس گونه رو از خودم دور کنم و شاخ و برگشون ندم ...